19

Tuesday, March

Prawo i Podatki

Historia przestępczości zorganizowanej
 /  / Historia przestępczości zorganizowanej
Historia przestępczości zorganizowanej

Historia przestępczości zorganizowanej

Historia przestępczości zorganizowanej

Badacze genezy przestępczości zorganizowanej nie są zgodni co do tego, kiedy i gdzie narodziło się to zjawisko. W wielu opracowaniach pojawia się teza, że przestępczość zorganizowana ma swój początek w mafii w jej pierwotnym kształcie. Wydaje się jednak, że jest to pewne uproszczenie, bo spojrzenie na pewne procesy społeczne, jakie zachodziły w różnych szerokościach geograficznych, pozwala sądzić, że od dawien dawna, praktycznie w każdym zakątku naszego globu, występowały pewne formy przestępczości o charakterze zbiorowym. W Chinach tajne stowarzyszenia określane mianem triad , w Japonii – yakuza, w średniowiecznej Hiszpanii – bractwo Garduna , czy wreszcie we Włoszech nie tylko sycylijska mafia, ale także neapolitańska camorra.

Najlepiej opisana i udokumentowana jest jednak historia sycylijskiej mafii i zapewne też dlatego wspomina się ją na pierwszym miejscu w opracowaniach historycznych. Samo pochodzenie słowa mafia jest niejasne, powstanie mafii jako organizacji nastąpiło zaś ok. XII wieku we Włoszech. Organizacja ta miała charakter tajnego stowarzyszenia, organizacji samopomocy dla celów ochrony ludności przed nadużyciami obcych wojsk i zbójeckimi napadami. Z czasem z powodu słabości struktur państwowych i niechęci ludności do aparatu władzy organizacja ta w rolniczych społecznościach sycylijskich nabierała znaczenia, stając się pewnego rodzaju alternatywą dla struktur państwowych.

Oprócz pełnienia funkcji ochronnej mafia zajmowała się także rozwiązywaniem wewnętrznych konfliktów wspólnoty, jak i jej kontaktami społecznymi, politycznymi i ekonomicznymi na zewnątrz. Mafia nie miała wówczas charakteru zamkniętej, tajnej organizacji. Z czasem przekształciła się w grupę nacisku, która coraz częściej wykorzystywała w swej działalności przemoc w postaci wymuszeń, przekupstwa czy kradzieży bydła. Przywódcy starali się jednocześnie o oficjalne stanowiska w aparacie państwowym, by mieć wpływ na struktury państwa w tym zwłaszcza na policję i sądy.

Mafia przekształciła się w organizację o charakterze kryminalnym o szczególnym niebezpieczeństwie, które wynikało z prób przedostawania się członków do polityki i gospodarki. Zasięg ekspansji rozszerzał się już pod koniec XIX wieku na obszar całych Włoch przenikając także na państwa sąsiednie.

Na początku drugiej połowy XX wieku sycylijska mafia skierowała swoje zainteresowanie na rynek narkotykowy stając się wielonarodowym kartelem. Szefowie organizacji zauważyli bowiem, że jest to proceder przynoszący nieporównywalnie większe dochody niż inna działalność przestępcza.

W USA, w oparciu o osoby przybyłe z Włoch a rekrutujące się ze struktur mafii sycylijskiej i innych włoskich grup przestępczych a także o rodzime grupy przestępcze, wykształciły się grupy określane mianem organized crime. Nieformalną stolicą amerykańskiej przestępczości zorganizowanej było Chicago, gdzie działał także najbardziej znany reprezentant mafii lat dwudziestych, Al. Capone. Kontrolował on ze swoją organizacją nie tylko duże obszary nielegalnego rynku alkoholowego, lecz również kasyna gry oraz prostytucję. Przedsiębiorcy, którzy nie wyrażali zgody na uiszczanie żądanych – według włoskiego modelu – pieniędzy „za ochronę”, byli brutalnie atakowani, ich zakłady i sklepy były dewastowane. W latach dwudziestych XX w. w USA dochodziło niejednokrotnie do bardzo krwawych walk pomiędzy gangami o prymat w miejscowym zorganizowanym świecie przestępczym.

Brutalizacja metod działania, eskalacja walk między grupami przestępczymi oraz wzrastające zagrożenie płynące z ich strony dla gospodarki i struktur państwa doprowadziły do tego, że wydana została wojna gangsterom. Kierował nią osobiście aż do lat pięćdziesiątych John Edgar Hoover stojący od 1924 roku na czele FBI.

Hoover za najważniejszy cel uznał pokonanie Ala Capone. W tym celu w FBI powstała specjalna grupa, której zadaniem było zbieranie dowodów łamania przez niego prawa o prohibicji. Nie skazano go jednak ani za morderstwa, ani za podpalenia czy wymuszenia. Capone nie posiadał konta w żadnym banku, nie podpisywał czeków i nie wykazywał żadnych legalnych dochodów, od których należałoby odprowadzić podatek. Takim działaniem naruszył więc przepisy w związku ze zmianą, jaka zaistniała po tzw. precedensie Sullivana za co ostatecznie skazano go na karę 11 lat więzienia i wysoką grzywnę.

Mimo, iż skazanie Ala Capone było niewątpliwym sukcesem FBI w walce przestępczością zorganizowaną, to zjawiska jako takiego nie udało się zlikwidować. Szefowie ugrupowań mafijnych zwani bossami wyciągnęli wnioski z przypadku Ala Capone dochodząc do porozumienia i tworząc kartel przestępczy. Swym zasięgiem objął on USA, wyspy Bahama oraz część Kanady. Wtedy też zwrot questa una cosa nostra posłużył dla nadania organizacji nazwy La Cosa Nostra.

About the author:

Related posts